Nevşehir, Derinkuyu’da görev yaparken çıkardığım ilk kitabım Yarım Aşklar Ülkesi’ni takdim ederken tanıştığım yazar, ressam ve gazeteci Osman Aytekin, Anadolu’nun kıraç topraklarında can çekişen kültür ve sanat hayatına can suyu taşıyan değerli ve usta kalemlerden biridir. Uzun yıllar devam ettiği memuriyetten sonra vatanına ve milletine kalemiyle hizmet etmeye çalışan yazar, yeri geldiğinde okul okul gezerek yeri geldiğinde bir demli çayın başında bazen de seminer, konferans ve sanat etkinliklerinde yüce yaratıcı tarafından kendisine verilen misyonu devam ettirmeye çalışmaktadır.
İlerlemiş yaşına rağmen sosyal medyayı da aktif kullanan yazarımız, yaptığı paylaşımlarla halkı bilinçlendirmeye ve kültür hayatını canlı tutmaya gayret etmektedir. Derinkuyu ilçesi için insan hazinelerinden biri olan Osman Aytekin, ne kendi çevresinde ne de Nevşehir’de hakkıyla değer görmemiştir. Yazdığı eserlerde Anadolu’nun ruh zenginliğini ve mana köklerini satır satır işleyen yazarımızın eserleri de tıpkı kendisi gibi gerekli değeri görmekten çok uzaktır. Yapılan birkaç küçük okul programı ile okurlarının gönlüne dokunmaya çalışan Osman Aytekin’e ve eserlerine değer verilmemesinin arkasında nasıl bir neden olabilir?
Bugünlerde eşinin rahatsızlığıyla mücadele eden onun yanından ayrılamayan yazarın Harman Zamanı, Anneme Mektup, Sevgi Çiçekleri, Mutluluk Rüzgarı gibi on beş eseri bulunmaktadır. Son zamanlarda Nevşehir Belediyesi’nin çıkardığı Nevşehir Kültür ve Tarih Araştırmaları dergisinde gönüllü çalışmalar yaparak şehrin tanıtılmasına ve anlaşılmasına katkı sağlamaya çalışan yazardan, ekonomik gerekçeler bahane edilerek, tasarruf tedbirleri kapsamında dergisinin yayın hayatına son verildiğini öğrendim. Oğuz Özdem Bey’le birlikte büyük bir heyecanla dergiyi toparlamaya ve Nevşehir’de kültürel ve tarihi çalışmaları canlandırmaya çalışan Osman Aytekin’in bu dergide birikimini aktaramayacak olmasına şehrin geleceği adına çok üzüldüm.
Neden böyle yetim ve öksüz kalıyor Anadolu’da kültür hayatı. Bu alanda emek veren insanlar yöneticiler tarafından desteklenmiyor. Eğitimciler tarafından kitapları okutulmuyor. Reklam ve gösteriş uğruna sanat ve kültür adamları göz ardı ediliyor. Oysa bütün maddi şartların ötesinde Anadolu’nun ruhunu inşa eden kültür ve sanat işçilerine sahip çıkılmadan gençliği ve gelecek nesilleri teknoloji bağımlılığından hatta kültürel yozlaşmadan nasıl kurtarmayı düşünüyoruz? İnternetten başka değer tanımayan çocuklarımıza nasıl ruh vermeyi tasarlıyoruz acaba?
İşte tamda burada Osman Aytekin ve onun gibi yazarların gelecek nesilleri kurtarmak milletimizi bir arada tutan değerleri anlatmak için kaleme aldığı eserlere sahip çıkalım. Bu gönül insanlarına değer verelim vesselam.