Ey taş benizli insanlar…

Gelin sesime kulak verin.

Sabahlar birer yeni başlangıçtır.

İnsan, insanda doğar.

Güne selam ile başlayın ve tebessümünüzü dağıtın iyilik niyetine…

İnsanoğlunun, göklere olan ihtiraslı aşkının çarpık mantar gibi dev yapılarla, betondelenlerle olmayacağını çok iyi bilenlerdenim…

Ondandır içimde ki yükseklik korkusu…

Neyin ilmi bu yüksek heyula binalar…

Taş yığınları…

Taş kalpler…

Ey taş benizli insanlar.

Toprak- çıplak -ayak -yeşil -hasret- değmek -huzur- aşk…

Su…

Masmavi bir deniz…

Hadi kur desem bu kelimelerden anlamlı bir cümle;

Olamayacak kadar sevgiden ve aşktan uzak yapılar …

Su gibi bir hayat istiyoruz bak…

Bir de küçük bahçeli ev…

Buram buram hanımeli kokan,

Kedinin başını okşadığın…

Çınarların arasından sevdiğine bakan…

“Çayını,

Şiirini al gel,

Göğe bakalım…”

Hadi…

Sonsuz gökyüzü…

Ahşap oymalı bir ev …

Balkon yerine cumba kabulüm…

Bir avlusu olmalı mutlaka mermer şadırvanlısından…

Böyle olsun ki evlerimiz, sıkışıp kalmış hissetmeyelim kendimizi duygular arasından…

Heyhat!

Nerede hayat'ları avlulara açık o evler?

Ey taş benizli insanlar…

Aşk ile Hû…