Neden yorgun gönlümde konaklayan baharlar
Çimenleri tarumar, kırılmış bütün dallar
Bir serçe ki sessizce izliyor köşecikte
Yağmura darılmış da ağlıyor papatyalar

O yuvasız serçenin hüznü var şimdilerde
Söyle sedir ağacı, şefkatli dalın nerde
Düşer iken gölgesi yalnız ikindilerin
Ben nasıl yaşayayım bu katil şehirlerde.

Güneş yorulmuş artık öyle mahzun gurupta
"Bu gidiş nereyedir?" bir sorsalar durup da
Sorular hep cevapsız zihinler karmakarış
Menzile varır mıyım bir bilene sorup da

Yalnız ince bir perde ölümle aramdaki
İnsan neden hayrandır lezzete haramdaki
Beni bana bırakma ey bu canın sahibi
Ancak affınla diner bu sızı yaramdaki